دالان عشق

          شبی گفتی نداری دوست من را                                       نمی دانی که من آن شب چه کردم

          خوشا برحال آن چشمی که آن را                                        به زیبایی پسندیدی و رفتی

هوای دیده ابریست

پر از تنهایی نمناک هجرت

          تو تا بیراهه های بیقراری                                                    دل من را کشاندی و رفتی

          کنار دیدگانت چشمه ای بود                                                و من درپای چشمه تشنه ماندم

تو بی آنکه بپرسی حال من را

ز آب چشمه نوشیدی ورفتی

                    پریشان کردی و شیدا نمودی                                  تمام جاده های شعر من را

                   رها کردی شکستی خردگشتم                                تو پایان مرا دیدی و رفتی